Даеш камедыю пра Пазняка!
19 красавіка. Магілёў. Цэнтр «Кола». Алесь Святліцкі
19 красавіка мы паказалі ў цэнтры «Кола» «Смерць Сталіна». Насмешкі над культам асобы, забарона фільма ў Расіі і абмежаваны пракат у Беларусі сталі выдатнай падставай для дыскусіі пасля фільма.
Мы прапанавалі нашым гледачам пагутарыць пра тое, наколькі прымальна здымаць такія фільмы, ці ёсць людзі, над якімі нельга смяяцца і ці можна цэнзураваць мастацтва. Зразумела, што цалкам прывесці гутарку тут мы не можам, аднак дзясятачку лепшых цытат для вас мы сабралі.
«Фільм «Смерць Сталіна» мне было цяжка ўспрымаць як камедыю. У ім паказаны страшныя часы, калі ўлада магла расстрэльваць людзей без суда і следства. Тое, што фільм зняты ў жанры камедыі толькі ўзмацняе адчуванне жаху ад таго, што адбывалася ў тыя часы. Гэта было не смешна».
«Я разумею, чаму фільм забаранілі ў Расіі – Пуцін не жадае паказваць народу сябе і сваё асяроддзе. У Беларусі, дарэчы, такога няма – Лукашэнка трывала трымае ўладу, вакол яго няма людзей, якія маглі б прэтэндаваць на пасаду. Таму ў фільме яму няма чаго баяцца. А вось у Пуціна вакол мноства алігархаў, старшыняў розных службаў, якія канкуруюць паміж сабой. Паралелі з фільмам напрошваюцца ў такім выпадку самі сабой».
«Магчыма, нават добра, што фільм «Смерць Сталіна» у Расеі забаранілі. Інакш з іх імкненнем крыўдзіца на усё гэта магло скончыцца падрывам і спальваннем кінатэатраў, як гэта было ў выпадку з «Мацільдай».
«Цэнзура ў мастацтве можа быць толькі ў тых выпадках, калі заклікаюць да забойстваў, тэрарызму, экстрэмізму. “Майн Кампф” Гітлера – прыклад таго, што трэба цэнзураваць. Аднак калі здымаюцца сатырычныя фільмы або пішуцца кнігі пра ўладу, то тут ніякай цэнзуры быць не павінна”.
«Ва Украіне забаранілі расійскія серыялы, бо там ідзе фактычна вайна з РФ. Яны лепш за ўсё ведаюць, як можа пранікаць прапаганда. Вазьміце серыял «Салдаты», які круцяць да гэтага часу. Там людзі ў ваеннай форме з расійскім трыкалорам размаўляюць на рускай мове, вырашаюць праблемы, якія камусьці могуць здацца блізкімі. Вядома, гэта вядзе да таго, што вось гэтых вось «салдат» потым будуць успрымаць ледзь не як сваіх. А потым можа рэзка здарыцца Крым».
«Інфармацыйная вайна Расеі і Беларусі ідзе ўжо даўно. Я нядаўна прачытала кнігу і некалькі артыкулаў пра метады прапаганды і маніпуляцыі і выявіла, што ўсё гэта ідзе вельмі даўно з боку Расеі. Нас ужо доўгі час апрацоўваюць. Нажаль, у Беларусі ў людзей не хапае культуры спажывання інфармацыі, каб разумець, дзе праўда, а дзе – прапаганда».
«У свеце і гісторыі няма ніводнага чалавека, над якім нельга было б смяяцца і здымаць падобныя да “Смерці Сталіна” фільмы. Хіба што Ісус Хрыстос».
«Я быў бы не супраць, калі б падобную камедыю знялі пра Зянона Пазняка. Ён сам неяк казаў, што добра ставіцца да гумару. Любых палітыкаў трэба правяраць смехам, моцныя лідэры вытрымаюць і яшчэ самі пасмяюцца. Акрамя таго, калі пра палітыка жартуюць – значыць пра яго ведаюць. Так што камедыя пра Пазняка, я думаю, была б нават карысная яму».
«У Лукашэнкі ёсьць яго любімы анекдот. Значыцца, адкрывае Аляксандр Рыгоравіч дзверы халадзільніка, а там трасецца яго любімае жэле. Ён уздыхае і кажа:
– Ды не трасісь ты ужо, я за сырам».
«Сатыра абавязкова патрэбна, без яе ў дзяржаве можа здарыцца выбух. Камедыі, анекдоты, жарты над уладай дапамагаюць людзям прасцей да яе ставіцца, каб яна не тварыла. Калі забараняюць смяяцца, пратэстныя настроі разрастаюцца хутчэй».
