Мы прызвычаіліся да размоў пра безбар’ернае асяроддзе і разнастайныя выгоды для людзей з інваліднасцю. Але калі мы выпрабавалі гэта на сабе, дык прыйшлі да высновы, што ўсё дрэнна.
12 ліпеня. Магілёў. Саша Райкан/ Дзіма Іваноў
Даступныя вуліцы, нізкія бардзюры, усім добра, усіх усё задавальняе – калі чытаеш стужкі навінаў гарадскіх СМІ, ты прывык, што ўсім добра. Мы вырашылі зайсці крыху далей слоў і паспрабаваць на сваёй скуры, што адбываецца, калі ты апускаешся ў інваліднае крэсла і стараешся зрабіць элементарную для тысяч магілёўцаў рэч – здзейсніць шпацыр з плошчы Леніна да плошчы Славы і назад па цэнтральных вуліцах Магілёва.
Гэта ні ў якім разе не розыгрыш, не здзек і ня спроба дыскрэдытацыі каго-небудзь – мы проста вырашылі апрабаваць на сабе тое, пра што большасць прызвычаілася толькі чытаць.
Хочам сказаць, што ўсім, хто кажа пра даступнае безбар’ернае асяроддзе ў Магілёве, мы раім паспрабаваць праехаць хаця б па нашым маршруце.
