10 кастрычніка ў цэнтры “Кола” больш за тузін чалавек разважалі, што можна зрабіць з варварскай практыкай у нашай краіне.
10 кастрычніка. Магілёў. Цэнтр “Кола”. Ігар Лазоўскі.
Магілёўскае аддзяленне праваабарончага цэнтра “Вясна” ў Дзень супраць смяротнага пакарання арганізавала кінапрагляд з дыскусіяй у грамадскім цэнтры “Кола”. Паглядзець фільм“Пабіванне камянямі Сарайі М.” і пагаварыць пра важнае прыйшло каля пятнаццаці чалавек.
У кінастужцы распавядаецца гісторыя іранскай жанчыны, якую з-за змовы яе мужа з уладамі вёскі, дзе яна жыла, прысудзілі да жудаснага смяротнага пакарання – забілі камянямі. Гісторыя рэальная і адбылася ў Іране напачатку 80-х гадоў.
Як распавёў адзін з арганізатараў Аляксандр Буракоў, фільм спецыяльна падабралі больш жорсткі.
– У Дзень супраць смяротнага пакарання мы хацелі паказаць такі фільм, які лепш за ўсё бы дэманстраваў, наколькі гэта брыдка, не па-людску і ненатуральна для чалавека – забіваць, – паведаміў праваабаронца.
Іншага арганізатара Дзмітрыя Тоўсціка закранула тое, што ў фільме смяротны прысуд выносяць невінаватаму чалавеку:
– Нам было важна паказаць, што такія памылкі вельмі дорага каштуюць і выправіць іх немагчыма. Усё роўна, адбываецца гэта ў Іране 80-х ці ў Беларусі 10-х.
Удзельнікі мерапрыемства ўспрынялі стужку па-рознаму. Хтосьці плакаў з-за жорсткасці на экране, некаторыя знайшлі “Пабіванне камянямі Сарайі М.” сумным фільмам. Большасць выказала думку, сітуацыя на экране – гэта варварства, і пра гэта варварства трэба гаварыць.
– Такія фільмы трэба круціць па БТ і АНТ і тады сітуацыя са смяротным пакараннем у краіне зменіцца,- выказаў меркаванне адзін з удзельнікаў дыскусіі.
Многія адзначылі падабенства паміж Іранам 80-х гадоў і сучаснай Беларуссю.
– Пабіванне камянямі – гэта абязлічаныя пакаранне. Ніхто не ведае, чый менавіта камень скончыць жыццё чалавека, – выказаўся адзін з гасцей.
Праваабаронца Аляксей Колчын на гэта заўважыў, што падобны прынцып выкарыстоўваецца ў нашай краіне:
– Смяротныя прысуды выносяцца імем Рэспублікі Беларусь. Гэта значыць, што дзяржава адпраўляе іншых людзей на смерць ад імя кожнага з нас, прычым не запытваючы. Я супраць гэтага. Нас робяць забойцамі без нашай згоды.
Удзельнікі дыскусіі ў асноўным выступілі супраць смяротнага пакарання. У тым ліку і таму, што бацькам не выдаюць цела для пахавання, а месца пахавання невядомыя.
– Дзяржава быццам бы са здзекам дасылае родным толькі турэмную робу, у якой іх сын хадзіў да смяротнага прысуду,- распавёў ўдзельнік дыскусіі.
Напрыканцы кожны з гасцей мерапрыемства адказаў, што ён можа зрабіць, каб смяротнае пакаранне ў Рэспубліцы Беларусь адмянілі.
– Я думаю, што калі распавесці пра аргументы супраць смяротнага пакарання сваім сябрам, а яны потым раскажуць сваiм, то так можна дамагчыся пераменаў, – падвяла вынікі ўдзельніца кінапрагляду.
Калі людзі сыходзілі, яны ўзялі на раздачу ўлёткі з аргументамі супраць смяротнага пакарання.
