Гісторыя пра тое, як арышт калісьці ўдачлівага чыноўніка і дырэктара ставіць крыж на інфраструктурных гарадскіх праектах.
26 верасня. Магілёў. Саша Мінько
Увага! Пры перадрукоўцы гэтага матэрыяла іншымі СМІ, пазначэнне mspring.online як крыніцы з гіперспасылкай на арыгінал ў першым абзацы абавязковае!
У студзені 2017 г. экс-дырэктар ААТ «Магілёўсаюздрук» Аляксандр Чачора быў асуджаны на 10 гадоў пазбаўлення волі з канфіскацыяй маёмасці. Адбываць тэрмін яго адправілі ў калонію ўзмоцненага рэжыму. Ён прасіў прэзідэнта аб памілаванні, але атрымаў адмову. Сваю віну Аляксандр Чачора не прызнаў. І пакінуў пасля сябе вось такі будынак, размешчанае недалёка ад магілёўскага ліфтавага завода.
Гэта правал аднаго з самых амбіцыйных гарадскіх праектаў. Чыноўнікі з помпай распавядалі аб планах пабудаваць у Магілёве велізарны гандлёва-сэрвісны цэнтр з адміністрацыйным будынкам «Магілёўсаюздруку». Роўна шэсць гадоў таму, у верасні 2013 года будаўніцтва пачалося згодна з інвестыцыйным дагаворам паміж Рэспублікай Беларусь і ААТ «Магілёўсаюздрук».
Тэрмін уводу ў эксплуатацыю быў прызначаны на 1 кастрычніка 2016 года. Будаўніцтва даверылі ўдачліваму чалавеку. Аляксандр Чачора у мінулым дэпутат Палаты прадстаўнікоў (2000-2004 г.г.), вылучаўся па Крычаўскай акрузе. Быў нават членам камісіі па правах чалавека, нацыянальных адносінах і СМІ.
Ураджэнец Слаўгарадскага раёна, кандыдат эканамічных навук, доўгі час працаваў кіраўніком розных прадпрыемстваў і арганізацый Магілёўскай вобласці. У «Магілёўсаюздруку» ён прапрацаваў амаль дзесяць гадоў. Але сакавік 2015 гады стаў для яго фатальным. Праз чатыры гады пасля арышту плот яго інвестпраекта трымаецца на «сумленным слове». Але і сумленнае слова калісьці канчаецца, а чыноўнікам да гэтага няма справы.
Усё гэта каштуе немалых грошай (як мяркуецца, выдаткавана каля 1 млн. даляраў) і практычна ніяк не ахоўваецца. Карэспандэнт MSPRING.ONLINE бесперашкодна зайшоў на будпляцоўку і пагуляў па ёй, парушыўшы ўсе мажлівыя нормы. Вось тут маглі быць задуманыя лагістычнай-складскі комплекс, два пасты для мыйкі аўтамабіляў ці закладзеная ў праект станцыя тэхабслугоўвання. Ну ці велізарная і прыгожая зала абслугоўвання кліентаў.
Кусты вакол будоўлі аблюбавалі працоўныя бліжэйшых заводаў («Ольса» – «Тэхнапрыбор», «Ліфтмаш») для імправізаваных віна-гарэлкавых пікнікоў на прыродзе. А некаторыя мясцовыя жыхары нават ганяюць цераз пляцоўку на выпас коз.
Ад нецвярозых рабочых, якія шасталі ўздоўж канструкцый, удалося даведацца, што перыядычна сюды ўсё ж прыязджае тэхніка. Але не для таго, каб дабудаваць аб’ект. Па іх версіі, нехта невядомы скідае тут будаўнічае смецце і паліцы зямлі з будоўляў. Вось сляды такой дзейнасці: пару кузаваў бітага бетону, цэглы і цэменту засыпаюць пластом зямлі.
Сям-там бачны цалкам сабе яшчэ прыдатны бардзюрны камень. Прыдатныя будматэрыялы жыхары найблізкага прыватнага сектара забіраюць сабе на ўчасткі.
Хапае тут і паляўнічых за металаломам. Адзін з іх не саромеючыся выносіў жалезны брус, выняты з-пад свежай завалы, пакінутай нядаўна выгружаным самазвалам. Людзі мараць разабраць усю гэтую канструкцыю на металалом. Па іх мерках, можна было б узбагаціцца.
У збудаванні ёсць, вядома, яшчэ запас трываласці. Але без даху метал і бетон зусім не вечныя. У лютым гэтага года з’явілася інфармацыя, што гандлёва-абслуговы цэнтр плануюць дабудаваць з прыцягненнем суінвестараў. Але на справе яго па-ранейшаму няма. Што рабіць далей, зараз думае камітэт эканомікі Магілёўскага аблвыканкама. Варыянтаў няшмат. Дакладней, іх пакуль наогул няма. Як няма і належнага кантролю над небяспечным будаб’ектам.
